κελλίον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	κελλίον	τὰ	κελλίᾰ
γενική	τοῦ	κελλίου	τῶν	κελλίων
δοτική	τῷ	κελλίῳ	τοῖς	κελλίοις
αιτιατική	τὸ	κελλίον	τὰ	κελλίᾰ
κλητική ὦ!		κελλίον		κελλίᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κελλίω
γεν-δοτ	τοῖν		κελλίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'τέκνον' όπως «τέκνον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κελλίον < κέλλα + υποκοριστικό επίθημα -ίον < λατινική cella

Ουσιαστικό

κελλίον ουδέτερο (ελληνιστική κοινή)

1. υποκοριστικό του κέλλα μικρό δωμάτιο
2. κελί

Δείτε επίσης

• μεσαιωνικά ελληνικά: κελίον, κελλίν, κελίν, κελί
• νέα ελληνικά: κελί

Πηγές

• κελλίον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.