καταμήνυσις

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

καταμήνυσις < ελληνιστική κοινή καταμήνυσις

Ουσιαστικό

καταμήνυσις θηλυκό

1. πληροφορία

   ≈ συνώνυμα: καταμήνυμα

2. (νομικός όρος) η καταμήνυση

Συγγενικά

• καταμηνυτής
• προκαταμηνύω

Πηγές

• καταμήνυσις - LBG - Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts (Λεξικό της Βυζαντινής Ελληνικής, ιδίως για τον 9ο-12ο αιώνα), Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften (Έκδοση της Αυστριακής Ακαδημίας Επιστημών)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	καταμήνυσῐς	αἱ	καταμηνύσεις
γενική	τῆς	καταμηνύσεως	τῶν	καταμηνύσεων
δοτική	τῇ	καταμηνύσει	ταῖς	καταμηνύσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	καταμήνυσῐν	τὰς	καταμηνύσεις
κλητική ὦ!		καταμήνυσῐ		καταμηνύσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		καταμηνύσει
γεν-δοτ	τοῖν		καταμηνυσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

καταμήνυσις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική καταμηνύ(ω) + -σις

Ουσιαστικό

καταμήνυσις, -εως θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

• η πληροφόρηση

Συγγενικά

• καταμηνυτής
• καταμηνύω
• → δείτε  κατα-, μήνυσις & μηνύω

Πηγές

• καταμήνυσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.