μήνυσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	μηνῡσῐ- μηνῡσε-
ονομαστική	ἡ	μήνυσῐς	αἱ	μηνύσεις
γενική	τῆς	μηνύσεως	τῶν	μηνύσεων
δοτική	τῇ	μηνύσει	ταῖς	μηνύσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	μήνυσῐν	τὰς	μηνύσεις
κλητική ὦ!		μήνυσῐ		μηνύσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		μηνύσει
γεν-δοτ	τοῖν		μηνυσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μήνυσις < μηνύ(ω) + -σις

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: μήνυση (με ειδικότερη σημασία)

Ουσιαστικό

μήνυσις, -εως θηλυκό

• κατάθεση πληροφορίας

Σύνθετα

• καταμήνυσις
• προμήνυσις

Πηγές

• μήνυσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.