καταβάτης

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	καταβάτης	οι	καταβάτες
γενική	του	καταβάτη	των	καταβατών
αιτιατική	τον	καταβάτη	τους	καταβάτες
κλητική		καταβάτη		καταβάτες
Κατηγορία όπως «ναύτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

καταβάτης < αρχαία ελληνική καταβάτης < καταβαίνω < κατά + βαίνω. Συγχρονικά αναλύεται σε κατα- + -βάτης.

Προφορά

ΔΦΑ : /ka.taˈva.tis/

τυπογραφικός συλλαβισμός : κα‐τα‐βά‐της

Ουσιαστικό

καταβάτης αρσενικό

• (άνεμος) ρεύμα αέρα που κατεβαίνει (π.χ. από την πλαγιά ενός βουνού)

  Στην ανατολική Αττική οι θυελλώδεις άνεμοι έδρασαν ως «καταβάτες» από τις ορεινές εξάρσεις της περιοχής προς τη θάλασσα. (*)

Δείτε επίσης

• Καταβατικός άνεμος στη Βικιπαίδεια 

Μεταφράσεις

    καταβάτης