κατάπτωση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	κατάπτωση	οι	καταπτώσεις
γενική	της	κατάπτωσης*	των	καταπτώσεων
αιτιατική	την	κατάπτωση	τις	καταπτώσεις
κλητική		κατάπτωση		καταπτώσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, καταπτώσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κατάπτωση < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική κατάπτω(σις) + -ση < καταπίπτω. Μορφολογικά αναλύεται σε κατά- + πτῶσις (πτώση)

Ουσιαστικό

κατάπτωση θηλυκό

1. η επιδείνωση της φυσικής κατάστασης ενός ατόμου, η εξάντληση

   ⮡  νιώθω κατάπτωση

2. η ηθική παρακμή

   ⮡  η κατάπτωση της αστικής τάξης

Μεταφράσεις

   

→ δείτε τις λέξεις εξάντληση και παρακμή γαλλικά : chute (fr), épuisement (fr), déclin (fr)