κατάπαυσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	κατάπαυσῐς	αἱ	καταπαύσεις
γενική	τῆς	καταπαύσεως	τῶν	καταπαύσεων
δοτική	τῇ	καταπαύσει	ταῖς	καταπαύσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	κατάπαυσῐν	τὰς	καταπαύσεις
κλητική ὦ!		κατάπαυσῐ		καταπαύσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		καταπαύσει
γεν-δοτ	τοῖν		καταπαυσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κατάπαυσις < καταπαύ(ω) + -σις < κατά + παύω

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: κατάπαυση

Ουσιαστικό

κατάπαυσις, -εως θηλυκό

1. σταμάτημα
2. κατάλυση, καθαίρεση, εκθρόνιση
3. (ελληνιστική σημασία) γαλήνεμα, ειρήνευση

Συγγενικά

• κατάπαυμα
• → και δείτε τις λέξεις καταπαύω, παῦσις και παύω

Πηγές

• κατάπαυσις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• κατάπαυσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.