κατάλυση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	κατάλυση	οι	καταλύσεις
γενική	της	κατάλυσης*	των	καταλύσεων
αιτιατική	την	κατάλυση	τις	καταλύσεις
κλητική		κατάλυση		καταλύσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, καταλύσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κατάλυση < αρχαία ελληνική κατάλυσις

Ουσιαστικό

κατάλυση θηλυκό (δόκιμο στον ενικό)

1. η ενέργεια και το αποτέλεσμα του ρήματος καταλύω, η κατάργηση δια της βίας, η διάλυση

   • η κατάλυση της δημοκρατίας

2. (θρησκεία) στη χριστιανική ορολογία σημαίνει α) διακοπή β) ανάλωση

   • η κατάλυση της νηστείας (η διακοπή της)
   • η κατάλυση του οίνου της μετάληψης ο οποίος περίσσεψε, από τον ιερέα (τον πινει ο ιερέας)

3. (χημεία) φαινόμενο κατά το οποίο μια ουσία (ο καταλύτης) επιταχύνει μια αντίδραση
4. η στάθμευση για ξεκούραση συνήθως νυχτερινή

   η κατάλυση σε πανδοχείο

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη καταλύω

Σύνθετα

• κρυοκατάλυση
• φωτοκατάλυση

Δείτε επίσης

• κατάλυση στη Βικιπαίδεια 

Μεταφράσεις

    κατάλυση

αγγλικά : catalysis (en) (ως χημικός όρος)