ειρήνευση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	ειρήνευση	οι	ειρηνεύσεις
γενική	της	ειρήνευσης*	των	ειρηνεύσεων
αιτιατική	την	ειρήνευση	τις	ειρηνεύσεις
κλητική		ειρήνευση		ειρηνεύσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, ειρηνεύσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ειρήνευση < ελληνιστική κοινή εἰρήνευσις

Ουσιαστικό

ειρήνευση θηλυκό

• η διαδικασία ή το αποτέλεσμα του ειρηνεύω, η πράξη της επιβολής / εγκαθίδρυσης / αποκατάστασης της ειρήνης , της ησυχίας, της γαλήνης

Μεταφράσεις

    ειρήνευση

γαλλικά : pacification (fr)