ιστιοδέτης

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	ιστιοδέτης	οι	ιστιοδέτες
γενική	του	ιστιοδέτη	των	ιστιοδετών
αιτιατική	τον	ιστιοδέτη	τους	ιστιοδέτες
κλητική		ιστιοδέτη		ιστιοδέτες
Κατηγορία όπως «ναύτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ιστιοδέτης < ιστί(ο) + -ο- + -δέτης (< δένω)

Ουσιαστικό

ιστιοδέτης αρσενικό

• (ναυτικός όρος): το σχοινί με το οποίο τυλίγεται το ιστίο (πανί) μετά την καθαίρεσή του από τον ιστιούχο όπου και τοποθετείται στην ιστιοθήκη για φύλαξη.

  ο ιστιοδέτης των μεγάλων ιστίων έχει μήκος 6 - 7 οργιές

Συνώνυμα

• σάγουλα

Μεταφράσεις

    ιστιοδέτης