ιστιούχος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	ιστιούχος	οι	ιστιούχοι
γενική	του	ιστιούχου	των	ιστιούχων
αιτιατική	τον	ιστιούχο	τους	ιστιούχους
κλητική		ιστιούχε		ιστιούχοι
Κατηγορία όπως «δρόμος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ιστιούχος < ιστίο + -ούχος

Ουσιαστικό

ιστιούχος αρσενικό

1. αυτός που κατέχει ή φέρει πανί (γενικά).
2. (ναυτικός όρος): το σχοινί που φέρεται τεντωμένο κατά μήκος της κεραίας ή αντένας, (της οριζόντιας δοκού), του ιστού (ή καταρτιού) από το οποίο φέρεται το ιστίο (πανί).

   ο ιστιούχος είναι ένα από τα βασικά σχοινιά της εξαρτίας του ιστιοφόρου, στις πολύ υψηλά αντένες αντί σχοινί είναι μεταλλική βέργα.

Συνώνυμα

• βαρδαβέλα

Μεταφράσεις

    ιστιούχος