θεοδοσιανός

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	θεοδοσιανός	η	θεοδοσιανή	το	θεοδοσιανό
γενική	του	θεοδοσιανού	της	θεοδοσιανής	του	θεοδοσιανού
αιτιατική	τον	θεοδοσιανό	τη	θεοδοσιανή	το	θεοδοσιανό
κλητική		θεοδοσιανέ		θεοδοσιανή		θεοδοσιανό
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	θεοδοσιανοί	οι	θεοδοσιανές	τα	θεοδοσιανά
γενική	των	θεοδοσιανών	των	θεοδοσιανών	των	θεοδοσιανών
αιτιατική	τους	θεοδοσιανούς	τις	θεοδοσιανές	τα	θεοδοσιανά
κλητική		θεοδοσιανοί		θεοδοσιανές		θεοδοσιανά
Κατηγορία όπως «καλός» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

θεοδοσιανός < μεσαιωνική ελληνική θεοδοσιανός

Προφορά

ΔΦΑ : /θe.o.ðo.si.aˈnos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : θε‐ο‐δο‐σι‐α‐νός

Επίθετο

θεοδοσιανός, -ή, -ό

• ο σχετικός με τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Θεοδόσιο Α΄ ή τον Βυζαντινό αυτοκράτορα Θεοδόσιο Β´

  ※  Με τον όρο Τείχη της Κωνσταντινούπολης, αναφερόμαστε στα οχυρωματικά έργα που ολοκλήρωσε ο Θεοδόσιος στην Πόλη το 447μ.Χ. Τα τείχη συνηθίζεται να αποκαλούνται με το όνομά του, ως θεοδοσιανά τείχη. (Κωνσταντινούπολη: Κατέρρευσε τμήμα από τα ιστορικά τείχη του Θεοδοσίου, Τα Νέα, 15 Ιουλίου 2020)

Μεταφράσεις

    θεοδοσιανός

Πηγές

• ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία, .
• θεοδοσιανός - Αναστασιάδη - Συμεωνίδη, Άννα (2003). Αντίστροφο λεξικό της νέας ελληνικής. Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών. Ίδρυμα Μανόλη Τριανταφυλλίδη.  (συντομογραφίες)

---

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

θεοδοσιανός < Θεοδόσιος + -ανός

Επίθετο

θεοδοσιανός, -ή, -όν

• ο σχετικός με τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Θεοδόσιο Α΄ ή τον Βυζαντινό αυτοκράτορα Θεοδόσιο Β´

Συγγενικά

• θεοδοσιανοί

Πηγές

• ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία, .