θανατερός

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	θανατερός	η	θανατερή	το	θανατερό
γενική	του	θανατερού	της	θανατερής	του	θανατερού
αιτιατική	τον	θανατερό	τη	θανατερή	το	θανατερό
κλητική		θανατερέ		θανατερή		θανατερό
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	θανατεροί	οι	θανατερές	τα	θανατερά
γενική	των	θανατερών	των	θανατερών	των	θανατερών
αιτιατική	τους	θανατερούς	τις	θανατερές	τα	θανατερά
κλητική		θανατεροί		θανατερές		θανατερά
Κατηγορία όπως «καλός» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

θανατερός (μαρτυρείται από το 1756) < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική θανατερός < θανατηρός. Αναλύεται σε θάνατ(ος) + -ερός.

Προφορά

ΔΦΑ : /θa.na.teˈɾos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : θα‐να‐τε‐ρός

Επίθετο

θανατερός, -ή, -ό

• θανάσιμος, θανατηφόρος

Συνώνυμα

• θανάσιμος
• θανατηφόρος
• φονικός

Μεταφράσεις

    θανατερός

→ δείτε τη λέξη θανάσιμος

Πηγές

• θανατερός - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
• θανατερός - Χαραλαμπάκης, Χριστόφορος (επιμέλεια) (2014). Χρηστικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας. Αθήνα: Ακαδημία Αθηνών.  (ψηφιοποιημένη έκδοση από το 2023, συντομογραφίες-σύμβολα)
• Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.  (Αʹ έκδοση: 1998)

---

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

θανατερός < θανατηρός. Αναλύεται σε θάνατ(ος) + -ερός.

→ ζητούμενο λήμμα

Πηγές

• θανατερός -  Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα].