ζέμα

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	ζέμᾰ	τὰ	ζέμᾰτᾰ
γενική	τοῦ	ζέμᾰτος	τῶν	ζεμᾰ́των
δοτική	τῷ	ζέμᾰτῐ	τοῖς	ζέμᾰσῐ(ν)
αιτιατική	τὸ	ζέμᾰ	τὰ	ζέμᾰτᾰ
κλητική ὦ!		ζέμᾰ		ζέμᾰτᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ζέμᾰτε
γεν-δοτ	τοῖν		ζεμᾰ́τοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'κτῆμα' όπως «κτῆμα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ζέμα (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική ζέω < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *i̯es-oH < *i̯es (βράζω, αφρίζω)

Ουσιαστικό

ζέμα ουδέτερο

1. (ελληνιστική κοινή) ζύμωση
2. (ελληνιστική κοινή) βράσιμο
3. (ελληνιστική κοινή) αφέψηση, αφέψημα
4. (ελληνιστική κοινή , μεταφορικά) αναβρασμός

Απόγονοι

ζέμα (ελληνιστική κοινή)

↷ λατινικά: zema

Πηγές

• ζέμα - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.