εὐνούστατος

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	εὐνούστατος	ἡ	εὐνουστάτη	τὸ	εὐνούστατον
γενική	τοῦ	εὐνουστάτου	τῆς	εὐνουστάτης	τοῦ	εὐνουστάτου
δοτική	τῷ	εὐνουστάτῳ	τῇ	εὐνουστάτῃ	τῷ	εὐνουστάτῳ
αιτιατική	τὸν	εὐνούστατον	τὴν	εὐνουστάτην	τὸ	εὐνούστατον
κλητική ὦ!		εὐνούστατε		εὐνουστάτη		εὐνούστατον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	εὐνούστατοι	αἱ	εὐνούσταται	τὰ	εὐνούστατᾰ
γενική	τῶν	εὐνουστάτων	τῶν	εὐνουστάτων	τῶν	εὐνουστάτων
δοτική	τοῖς	εὐνουστάτοις	ταῖς	εὐνουστάταις	τοῖς	εὐνουστάτοις
αιτιατική	τοὺς	εὐνουστάτους	τὰς	εὐνουστάτᾱς	τὰ	εὐνούστατᾰ
κλητική ὦ!		εὐνούστατοι		εὐνούσταται		εὐνούστατᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	εὐνουστάτω	τὼ	εὐνουστάτᾱ	τὼ	εὐνουστάτω
γεν-δοτ	τοῖν	εὐνουστάτοιν	τοῖν	εὐνουστάταιν	τοῖν	εὐνουστάτοιν
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'μέγιστος' όπως «μέγιστος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

εὐνούστατος < εὔν(ους) + -ούστατος

Επίθετο

εὐνούστατος

• υπερθετικός βαθμός του εὔνους

  ※  Εὐνούστατος μὲν ἦν μακρῷ Κλεώνυμος. (Αριστοφάνης, Ειρήνη, 673)

Θετικός	Συγκριτικός	Υπερθετικός
Επίθετο
εὔνους	εὐνούστερος	εὐνούστατος
Επίρρημα
εὔνως	εὐνούστερον	εὐνούστατα