δουβλόνι

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	το	δουβλόνι	τα	δουβλόνια
γενική	του	δουβλονιού & δουβλονίου	των	δουβλονιών & δουβλονίων
αιτιατική	το	δουβλόνι	τα	δουβλόνια
κλητική		δουβλόνι		δουβλόνια
Οι καταλήξεις -ιού, -ια, -ιών προφέρονται με συνίζηση. Οι δεύτεροι τύποι της γενικής, λόγιοι, παλιότεροι.
Κατηγορία όπως «καράτι» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

δουβλόνι < (άμεσο δάνειο) ισπανική doblón, μεγεθυντικό του doble (διπλός), λόγω της αξίας του δύο εσκούδων

Προφορά

ΔΦΑ : /ðuˈvlo.ni/

τυπογραφικός συλλαβισμός : δου‐βλό‐νι

νόμισμα των τεσσάρων δουβλονίων (1798)

Ουσιαστικό

δουβλόνι ουδέτερο

• (ιστορία, νόμισμα) παλιό, χρυσό ισπανικό νόμισμα (από τον 16ο έως τον 19ο αιώνα)

  ※  βαρέλια τὰ φλωριά, ἁρμάθες τὰ κολλονᾶτα, στέρνες ἀστέρευτες τὰ δουβλόνια (Ανδρέας Καρκαβίτσας, Οι κουρσάροι, συλλογή διηγημάτων Λόγια της πλώρης, 1899)

Άλλες μορφές

• δουβλόνιον (καθαρεύουσα)
• ντουμπλόν

Μεταφράσεις

    δουβλόνι

αγγλικά : doubloon (en) ισπανικά : doblón (es)

Πηγές

• «δουβλόνιο(ν)» - ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία, .