διαμυδαλέος

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	διαμυδαλέος	ἡ	διαμυδαλέᾱ	τὸ	διαμυδαλέον
γενική	τοῦ	διαμυδαλέου	τῆς	διαμυδαλέᾱς	τοῦ	διαμυδαλέου
δοτική	τῷ	διαμυδαλέῳ	τῇ	διαμυδαλέᾳ	τῷ	διαμυδαλέῳ
αιτιατική	τὸν	διαμυδαλέον	τὴν	διαμυδαλέᾱν	τὸ	διαμυδαλέον
κλητική ὦ!		διαμυδαλέε		διαμυδαλέᾱ		διαμυδαλέον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	διαμυδαλέοι	αἱ	διαμυδαλέαι	τὰ	διαμυδαλέᾰ
γενική	τῶν	διαμυδαλέων	τῶν	διαμυδαλέων	τῶν	διαμυδαλέων
δοτική	τοῖς	διαμυδαλέοις	ταῖς	διαμυδαλέαις	τοῖς	διαμυδαλέοις
αιτιατική	τοὺς	διαμυδαλέους	τὰς	διαμυδαλέᾱς	τὰ	διαμυδαλέᾰ
κλητική ὦ!		διαμυδαλέοι		διαμυδαλέαι		διαμυδαλέᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	διαμυδαλέω	τὼ	διαμυδαλέᾱ	τὼ	διαμυδαλέω
γεν-δοτ	τοῖν	διαμυδαλέοιν	τοῖν	διαμυδαλέαιν	τοῖν	διαμυδαλέοιν
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'λόγιος' όπως «λόγιος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

διαμυδαλέος < διαμυδάω • Η Ετυμολογία χρειάζεται ανάπτυξη με τεκμηρίωση. Μπορείτε να βοηθήσετε;  

Επίθετο

διαμυδαλέος, -α, -ον

• (σπάνιο) διαποτισμένος, κατάβροχος, νοτισμένος, μουσκεμένος

  ※  6ος/5ος πκε αιώνας ⌘ Αἰσχύλος, Πέρσαι, στίχ. 539 (537-540)

  πολλαὶ δ᾽ ἁπαλαῖς χερσὶ καλύπτρας | κατερεικόμεναι | διαμυδαλέους δάκρυσι κόλπους | τέγγουσ᾽, ἄλγους μετέχουσαι.

  Μύριες τώρα γυναίκες ξεσκίζουνε | με τ᾽ αδύναμα χέρια τους πέπλους των | και με δάκρυα ποτάμια ολομούσκευτους | πλημμυρούνε τους κόρφους των, | που όλες έχουνε μέρος στο πένθος.

  Μετάφραση (1930): Ιωάννης Ν. Γρυπάρης, Αθήνα:Εστία @greek‑language.gr

Συνώνυμα

• διαβρεχής
• διάβροχος
• δίομβρος
• δίυγρος
• ἐμβρεκτός
• ἔμβρεκτος
• ἔννοτος

Πηγές

• διαμυδαλέος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• διαμυδαλέος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.