διάτροπος

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	διάτροπος	τὸ	διάτροπον
γενική	τοῦ/τῆς	διατρόπου	τοῦ	διατρόπου
δοτική	τῷ/τῇ	διατρόπῳ	τῷ	διατρόπῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	διάτροπον	τὸ	διάτροπον
κλητική ὦ!		διάτροπε		διάτροπον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	διάτροποι	τὰ	διάτροπᾰ
γενική	τῶν	διατρόπων	τῶν	διατρόπων
δοτική	τοῖς/ταῖς	διατρόποις	τοῖς	διατρόποις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	διατρόπους	τὰ	διάτροπᾰ
κλητική ὦ!		διάτροποι		διάτροπᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	διατρόπω	τὼ	διατρόπω
γεν-δοτ	τοῖν	διατρόποιν	τοῖν	διατρόποιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

διάτροπος < διά- + -τροπος. Αναλύεται σε διά και τρόπος < διατρέπω

Επίθετο

διάτροπος, -ος, -ον

• που τρέπεται προς διάφορες κατευθύνσεις, ευμετάβλητος, ασταθής

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις διατρέπω και τρέπω

Πηγές

• διάτροπος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• διάτροπος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.