δεδεκασμένος

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	δεδεκασμένος	ἡ	δεδεκασμένη	τὸ	δεδεκασμένον
γενική	τοῦ	δεδεκασμένου	τῆς	δεδεκασμένης	τοῦ	δεδεκασμένου
δοτική	τῷ	δεδεκασμένῳ	τῇ	δεδεκασμένῃ	τῷ	δεδεκασμένῳ
αιτιατική	τὸν	δεδεκασμένον	τὴν	δεδεκασμένην	τὸ	δεδεκασμένον
κλητική ὦ!		δεδεκασμένε		δεδεκασμένη		δεδεκασμένον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	δεδεκασμένοι	αἱ	δεδεκασμέναι	τὰ	δεδεκασμένᾰ
γενική	τῶν	δεδεκασμένων	τῶν	δεδεκασμένων	τῶν	δεδεκασμένων
δοτική	τοῖς	δεδεκασμένοις	ταῖς	δεδεκασμέναις	τοῖς	δεδεκασμένοις
αιτιατική	τοὺς	δεδεκασμένους	τὰς	δεδεκασμένᾱς	τὰ	δεδεκασμένᾰ
κλητική ὦ!		δεδεκασμένοι		δεδεκασμέναι		δεδεκασμένᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	δεδεκασμένω	τὼ	δεδεκασμένᾱ	τὼ	δεδεκασμένω
γεν-δοτ	τοῖν	δεδεκασμένοιν	τοῖν	δεδεκασμέναιν	τοῖν	δεδεκασμένοιν
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'λελυμένος' όπως «λελυμένος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Μετοχή

δεδεκασμένος, -η, -ον (ελληνιστική κοινή)

• μετοχή μεσοπαθητικού παρακειμένου (δεδέκασμαι) του ρήματος δεκάζω (μεταφορικά): παρασυρμένος από κάποια αδυναμία ή πάθος

  ※  3ος↓ αιώνας ⌘ Πορφύριος, Περὶ ἀποχῆς ἐμψύχων (De absinentia) 4.1, @scaife.perseus

  λειπομένων δʼ ἔτι μερικῶν ζητήσεων, ὧν μάλιστα ἡ τοῦ συμφέροντος ἐπαγγελία ἐξαπατᾶ τούς ὑπὸ τῶν ἡδονῶν δεδεκασμένους,

  ※  3ος↓ αιώνας Πλωτίνος, Εννεάδες, 6.8.13 p.748 @scaife.perseus

  ἔστι γὰρ ὄντως ἡ ἀγαθοῦ φύσις θέλησις αὑτοῦ οὐ δεδεκασμένου οὐδὲ τῇ ἑαυτοῦ φύσει ἐπισπωμένου, ἀλλ̓ ἑαυτὸν ἑλομένου, ὅτι μηδὲ ἦν ἄλλο, ἵνα πρὸς ἐκεῖνο ἑλχθῇ.

Πηγές

• δεκάζω - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• δεκάζω - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.
• ΜΟΡΦΩ@ΛΟΓΕΙΟΝ
• μορφολογία@perseus.tufts.edu