βερικοκκία

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	βερικοκκίᾱ	αἱ	βερικοκκίαι
γενική	τῆς	βερικοκκίᾱς	τῶν	βερικοκκιῶν
δοτική	τῇ	βερικοκκίᾳ	ταῖς	βερικοκκίαις
αιτιατική	τὴν	βερικοκκίᾱν	τὰς	βερικοκκίᾱς
κλητική ὦ!		βερικοκκίᾱ		βερικοκκίαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		βερικοκκίᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		βερικοκκίαιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ.
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'σοφία' όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

βερικοκκία < βερίκοκκον + -ία < πραικόκκιον < λατινική praecox (persicum=πρώιμο περσικό/ροδάκινο) < prae + coquo < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *pekʷ- (μαγειρεύω)

Ουσιαστικό

βερικοκκία θηλυκό

• (φυτό) (ελληνιστική κοινή) βερικοκιά

  περσικαὶ εἶδος δένδρου περσικοῦ, ὃ κοινῶς βερικοκκία λέγεται. (Σχόλια στις Νεφέλες του Αριστοφάνη, 151b.1)

Άλλες μορφές

• βερίκοκκον