αυτόμολος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	αυτόμολος	οι	αυτόμολοι
γενική	του	αυτόμολου & αυτομόλου	των	αυτόμολων & αυτομόλων
αιτιατική	τον	αυτόμολο	τους	αυτόμολους & αυτομόλους
κλητική		αυτόμολε		αυτόμολοι
Οι δεύτεροι τύποι, παλιότεροι, λόγιοι.
Κατηγορία όπως «καρδινάλιος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

αυτόμολος < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή αὐτόμολος < αρχαία ελληνική αὐτομολῶ

Ουσιαστικό

αυτόμολος αρσενικό

• αυτός που αυτομόλησε, που κατέφυγε στις τάξεις του εχθρού

  ※  Για τους Βενιζελικούς στρατιωτικούς και προπαντός για τους Αμυνίτες, που πολεμούσαν από το φθινόπωρο του 1916 για την ελληνική Μακεδονία, όλοι αυτοί – οι στασιαστές, οι λιποτάκτες και κατεξοχήν οι αυτομόλοι – δεν ήσαν παρά “επάρατοι μητραλοίαι” (Γιώργος Θ. Μαυρογορδάτος (2015) 1915 - Ο Εθνικός Διχασμός, Εκδόσεις Πατάκη)

Συγγενικά

• αυτομόληση
• αυτομολία
• αυτομολώ

Μεταφράσεις

    αυτόμολος

αγγλικά : defector (en) γαλλικά : transfuge (fr)