αυτομόληση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	αυτομόληση	οι	αυτομολήσεις
γενική	της	αυτομόλησης*	των	αυτομολήσεων
αιτιατική	την	αυτομόληση	τις	αυτομολήσεις
κλητική		αυτομόληση		αυτομολήσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, αυτομολήσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

αυτομόληση < (ελληνιστική κοινή) αὐτομόλησις < αρχαία ελληνική αὐτομολῶ

Ουσιαστικό

αυτομόληση θηλυκό

• η εκούσια προσχώρηση στο αντίπαλο στρατόπεδο (για στρατιωτικούς, μυστικούς πράκτορες κλπ)

Συνώνυμα

• αποσκίρτηση

Μεταφράσεις

    αυτομόληση

αγγλικά : defection (en) γαλλικά : défection (fr)