ασκελής

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	ασκελής	η	ασκελής	το	ασκελές
γενική	του	ασκελούς*	της	ασκελούς	του	ασκελούς
αιτιατική	τον	ασκελή	την	ασκελή	το	ασκελές
κλητική		ασκελή(ς)		ασκελής		ασκελές
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	ασκελείς	οι	ασκελείς	τα	ασκελή
γενική	των	ασκελών	των	ασκελών	των	ασκελών
αιτιατική	τους	ασκελείς	τις	ασκελείς	τα	ασκελή
κλητική		ασκελείς		ασκελείς		ασκελή
* Και προφορικός τύπος σε -ή στη γενική ενικού αρσενικού, ή και θηλυκού
Κατηγορία όπως «συνεχής» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ασκελής < αρχαία ελληνική ἀσκελής < ἀ- + σκέλλω

Επίθετο

ασκελής, -ής, -ές

1. (παρωχημένο) (κυριολεκτικά) που δεν έχει σκέλη
2. (παρωχημένο) επίμονος, ξεροκέφαλος
3. (αρχαιοπρεπές) (παρωχημένο) (η κύρια χρήση του) καταταλαιπωρημένος, κατακουρασμένος, όταν πέφτει κάποιος ξερός από την κούραση

   ≈ συνώνυμα: κατάξερος

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη σκέλος

Μεταφράσεις

    ασκελής