ασαλάγητος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	ασαλάγητος	η	ασαλάγητη	το	ασαλάγητο
γενική	του	ασαλάγητου	της	ασαλάγητης	του	ασαλάγητου
αιτιατική	τον	ασαλάγητο	την	ασαλάγητη	το	ασαλάγητο
κλητική		ασαλάγητε		ασαλάγητη		ασαλάγητο
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	ασαλάγητοι	οι	ασαλάγητες	τα	ασαλάγητα
γενική	των	ασαλάγητων	των	ασαλάγητων	των	ασαλάγητων
αιτιατική	τους	ασαλάγητους	τις	ασαλάγητες	τα	ασαλάγητα
κλητική		ασαλάγητοι		ασαλάγητες		ασαλάγητα
Κατηγορία όπως «όμορφος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ασαλάγητος < α- στερητικό + *σαλαγητός (σαλαγ(άω) + -ητος)

Προφορά

ΔΦΑ : /a.saˈla.ʝi.tos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : α‐σα‐λά‐γη‐τος

Επίθετο

ασαλάγητος

• (δημοτική, για κοπάδια) που δεν τον έχουν σαλαγήσει

  —Aσαλάγητα και νηστικά τα 'χεις ακόμα τα πρόβατα; Πότε θα πάνε στη στάνη;

  τα πρόβατά του γύρισαν στη στάνη ασαλάγητα· βόηθησε το τσοπανόσκυλο

Άλλες μορφές

• ασαλάγιαστος (και με ποικίλες προφορές σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας)

Συνώνυμα

• ασκάριστος (δείτε και σκαρίζω)

Μεταφράσεις

    ασαλάγητος

Πηγές

• ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία, .