αναφιλητό

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	το	αναφιλητό	τα	αναφιλητά
γενική	του	αναφιλητού	των	αναφιλητών
αιτιατική	το	αναφιλητό	τα	αναφιλητά
κλητική		αναφιλητό		αναφιλητά
Κατηγορία όπως «βουνό» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

αναφιλητό < ίσως από την αρχαία ελληνική ἀναφλύω (κοχλάζω) ^[1]

αναφιλητό ουδέτερο

το έντονο κλάμα, οι λυγμοί, όταν με το κλάμα τραντάζεται όλο το κορμί
※ Ρίχτηκε καταγής στα χόρτα, έκρυψε το πρόσωπο του στα χέρια κι έκλαψε με αναφιλητά που τάραζαν όλο του το κορμί. (Πηνελόπη Δέλτα, Για την πατρίδα)

※ Μες στο κρύο μες στ’ αγιάζι, το κορίτσι μου βουλιάζει, το σκεπάζει τ’ αναφιλητό. (τραγούδι "Το Μεθυσμένο Κορίτσι", στίχοι Μάνου Χατζιδάκι)

αναφιλητό