ανάπαιστος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	ανάπαιστος	οι	ανάπαιστοι
γενική	του	ανάπαιστου & αναπαίστου	των	ανάπαιστων & αναπαίστων
αιτιατική	τον	ανάπαιστο	τους	ανάπαιστους & αναπαίστους
κλητική		ανάπαιστε		ανάπαιστοι
Οι δεύτεροι τύποι, παλιότεροι, λόγιοι.
Κατηγορία όπως «καρδινάλιος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ανάπαιστος < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική ἀνάπαιστος < ἀναπαίω

Ουσιαστικό

ανάπαιστος αρσενικό

1. (νεοελληνική μετρική) τρισύλλαβος μετρικός πόδας με δύο άτονες + μία τονισμένη συλλαβή (‿‿—)

   ※  Στων Ψα-ρών | την ο-λό | μα-υρη ρά|χη (Σολωμός, Η καταστροφή των Ψαρών)

2. (αρχαία ελληνική μετρική) μετρικός πους, κυρίως παιάνων, με δύο βραχύχρονες (ή μία μακρόχρονη) και μία μακρόχρονη συλλαβή υ υ -

Συγγενικά

• αναπαιστικός

Μεταφράσεις

    ανάπαιστος

αγγλικά : anapaest (en)