αδίωκτος

Ελληνικά (el)

πτώση	ενικός
ονομαστική	αδίωκτος	αδίωκτη	αδίωκτο
γενική	αδίωκτου	αδίωκτης	αδίωκτου
αιτιατική	αδίωκτο	αδίωκτη	αδίωκτο
κλητική	αδίωκτε	αδίωκτη	αδίωκτο
πτώση	πληθυντικός
ονομαστική	αδίωκτοι	αδίωκτες	αδίωκτα
γενική	αδίωκτων	αδίωκτων	αδίωκτων
αιτιατική	αδίωκτους	αδίωκτες	αδίωκτα
κλητική	αδίωκτοι	αδίωκτες	αδίωκτα

Ετυμολογία

αδίωκτος < αρχαία ελληνική ἀδίωκτος

Επίθετο

αδίωκτος, -η, -ο

1. (σπάνιο) που δεν έχει διωχτεί, που δεν τον έχουν διώξει από κάπου

   ≈ συνώνυμα: άδιωχτος

2. που δεν υφίσταται ποινική δίωξη

Μεταφράσεις

    αδίωκτος