Παγκράτι
Νέα ελληνικά (el) επεξεργασία
| ↓ πτώσεις | ενικός | πληθυντικός | ||
|---|---|---|---|---|
| ονομαστική | το | Παγκράτι | τα | Παγκράτια |
| γενική | του | Παγκρατίου | των | Παγκρατίων |
| αιτιατική | το | Παγκράτι | τα | Παγκράτια |
| κλητική | Παγκράτι | Παγκράτια | ||
| Η κατάληξη του πληθυντικού -ια προφέρεται με συνίζηση. Συνήθως στον ενικό | ||||
| Κατηγορία όπως «μίλι» - Παράρτημα:Ουσιαστικά | ||||
Προφορά
επεξεργασία
- ΔΦΑ : /paŋˈɡɾa.ti/ & /paˈɡɾa.ti/
- τυπογραφικός συλλαβισμός : Πα‐γκρά‐τι
- ομόηχο: Παγκράτη
Ετυμολογία 1
επεξεργασία
- Παγκράτι : Κατά τη νεότερη, επικρατέστερη εκδοχή, από το παρωνύμιο Παγκράτης του θεού Ηρακλή, του οποίου ναός ανασκάφηκε στην περιοχή.[1] Σύμφωνα με παλαιότερη εκδοχή, από έναν μοναχό Παγκράτιο, ο οποίος ζούσε εκεί κατά την Τουρκοκρατία.[2]
Κύριο όνομα
επεξεργασία
Παγκράτι ουδέτερο, πρώην Παγκράτιον
- συνοικία της Αθήνας
- ※ Μετά τα παντρολογήματα, η μάνα εξακολουθεί να μένει στο Κολωνάκι, ενώ η κόρη, η κυρία Μανέα δηλαδή, μετακομίζει στο διαμέρισμα του άντρα της στο Παγκράτι.
- Ντόρα Γιαννακοπούλου, Ένοχα μυστικά (Αθήνα: Καστανιώτης, 2009), σ. 55.
- ※ Χαθήκαμε μια νύχτα στο Παγκράτι | Αλλά βλεπόμαστε στα όνειρά μας
- Τραγούδι «Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια», στίχοι: Μιχάλης Γκανάς, μουσική: Δημήτρης Παπαδημητρίου.
- ※ Μετά τα παντρολογήματα, η μάνα εξακολουθεί να μένει στο Κολωνάκι, ενώ η κόρη, η κυρία Μανέα δηλαδή, μετακομίζει στο διαμέρισμα του άντρα της στο Παγκράτι.
Εκφράσεις επεξεργασία
- Παγκράτι-Κολιάτσου: χρησιμοποιείται όταν κάποιος κάνει μεγάλα ταξίδια συχνά, με την έννοια ότι το έχει κάνει κάτι πολύ κοντινό και συνηθισμένο.
Συνώνυμα επεξεργασία
- Βατραχονήσι (προηγούμενη ονομασία της περιοχής)
Συγγενικά επεξεργασία
Δείτε επίσης επεξεργασία
-
Παγκράτι στη Βικιπαίδεια
Μεταφράσεις
επεξεργασία
Παγκράτι
Ετυμολογία 2
επεξεργασία
- Παγκράτι < παγκράτιο
Κύριο όνομα
επεξεργασία
Παγκράτι ουδέτερο, πρώην Παγκράτιον
Αναφορές
επεξεργασία
- ↑ Κώστας Η. Μπίρης (³2006), Αι τοπωνυμίαι της πόλεως και των περιχώρων των Αθηνών. Αθήνα: Υπουργείο Πολιτισμού-Ταμείο Αρχαιολογικών Πόρων, ISBN 978-960-214-445-9 (ψηφιακή ανατύπωση της πρώτης έκδοσης του 1971), σελ. 78.
- ↑ Λήμμα «Παγκράτι», Νέα Παγκόσμιος Εγκυκλοπαίδεια, τόμ. 24 (Αθήνα: Mορφωτική Εταιρία, περ. 1953), σ. 199.