Αλέγκρα
Νέα ελληνικά (el)
επεξεργασία| ↓ πτώσεις | ενικός | πληθυντικός | ||
|---|---|---|---|---|
| ονομαστική | η | Αλέγκρα | οι | Αλέγκρες |
| γενική | της | Αλέγκρας | — | |
| αιτιατική | την | Αλέγκρα | τις | Αλέγκρες |
| κλητική | Αλέγκρα | Αλέγκρες | ||
| Η γενική πληθυντικού σε -ών δε συνηθίζεται. | ||||
| Κατηγορία όπως «πείνα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά | ||||
Ετυμολογία 1
επεξεργασία
- Αλέγκρα < άμεσο δάνειο από την εβραιοϊσπανική , (אלגרה [ah-lay'-grah] ; λατινικοί χαρακτήρες: Alegra)·[1] στα ισπανικά alegrar: χαίρομαι, είμαι χαρούμενος[2]
Κύριο όνομα
επεξεργασία
Αλέγκρα θηλυκό
- σεφαραδίτικο γυναικείο όνομα
- ※ (Αλέγκρα Αττάς): Γεννήθηκε το 1919 στη Θεσσαλονίκη. Μετά τον περιορισμό της από την Γκεστάπο στο γκέτο της συνοικίας Βαρόνου Χιρς στη Θεσσαλονίκη, εκτοπίστηκε στο Άουσβιτς.
- Χάιντς Κούνιο, «“Τα ονόματα των αριθμών”: Η τραγική τύχη 46 Εβραίων της Θεσσαλονίκης», Χρονικά 215 (Ιούνιος 2005), σ. 7.
- ※ Ο Τάκης ο δικός μου ήταν φίλος από παλιά με την Αλέγκρα,[3] εβραία ήταν αυτή απ' τα Τρίκαλα, κομουνίστρια, απ' τα κεφάλια τα μεγάλα πού 'χανε αναλάβει κι οργάνωναν την αντίσταση στη Θεσσαλία.
- Λένα Διβάνη, Ενικός αριθμός. Μυθιστόρημα (Αθήνα: Καστανιώτης, 2009, ISBN 9789600333282), σ. 289.
- ※ […] μπριόζα και αλέγρα, όνομα και πράγμα, εφόσον Αλέγκρα ήταν το όνομά της, Αλίκη το χαϊδευτικό της, με καταγωγή από τη σεφαραδίτικη Θεσσαλονίκη.
- Επίκουρος (Αλβέρτος Αρούχ), Η γεύση της μνήμης. Αναμνήσεις και εξομολογήσεις ενός κριτικού εστιατορίων (Αθήνα: Ίκαρος, 2014, ISBN 978-960-572-020-9) [1].
- ※ (Αλέγκρα Αττάς): Γεννήθηκε το 1919 στη Θεσσαλονίκη. Μετά τον περιορισμό της από την Γκεστάπο στο γκέτο της συνοικίας Βαρόνου Χιρς στη Θεσσαλονίκη, εκτοπίστηκε στο Άουσβιτς.
Άλλες μορφές
επεξεργασίαΔείτε επίσης
επεξεργασία
Μεταφράσεις
επεξεργασία
Αναφορές
επεξεργασία
Ετυμολογία 2
επεξεργασία
- Αλέγκρα < μεταγραφή για την ιταλική Allegra
Κύριο όνομα
επεξεργασία
Αλέγκρα θηλυκό, άκλιτο
- γυναικείο όνομα, απλοποιημένη γραφή του Αλλέγκρα