forcé

Γαλλικά (fr)

Ετυμολογία

forcé < forcer

Προφορά

ΔΦΑ : /fɔʁ.se/

Επίθετο

γένος	ενικός	πληθυντικός
αρσενικό	forcé	forcés
θηλυκό	forcée	forcées

forcé ^(fr)

1. υποχρεωτικός, αναγκαστικός, καταναγκαστικός, αναγκασμένος

   ≈ συνώνυμα: inéluctable, inévitable, nécessaire, obligatoire

   ≠ αντώνυμα: facultatif

2. (οικείο) c'est forcé ! - σίγουρα, αναγκαστικά, οπωσδήποτε
3. βεβιασμένος, επιτηδευμένος

   ≈ συνώνυμα: artificiel, factice

   ≠ αντώνυμα: naturel, vrai

4. ψεύτικος, βεβιασμένος, (οικείο) τραβηγμένος από τα μαλλιά

Συγγενικά

• forçage
• forçat
• force
• forcement
• forcément
• forcer
• forcerie
• forcing