ὕφαλμος

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ὕφαλμος	τὸ	ὕφαλμον
γενική	τοῦ/τῆς	ὑφάλμου	τοῦ	ὑφάλμου
δοτική	τῷ/τῇ	ὑφάλμῳ	τῷ	ὑφάλμῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ὕφαλμον	τὸ	ὕφαλμον
κλητική ὦ!		ὕφαλμε		ὕφαλμον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ὕφαλμοι	τὰ	ὕφαλμᾰ
γενική	τῶν	ὑφάλμων	τῶν	ὑφάλμων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ὑφάλμοις	τοῖς	ὑφάλμοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ὑφάλμους	τὰ	ὕφαλμᾰ
κλητική ὦ!		ὕφαλμοι		ὕφαλμᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ὑφάλμω	τὼ	ὑφάλμω
γεν-δοτ	τοῖν	ὑφάλμοιν	τοῖν	ὑφάλμοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ὕφαλμος (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική ὕφ- (ὑπό) + ἅλμ(η) + -ος

Επίθετο

ὕφαλμος, -ος, -ον (ελληνιστική κοινή)

• λίγο αλμυρός

  ※  1ος κε αιώνας ⌘ Διοσκουρίδης Πεδάνιος, Περὶ ὕλης ἰατρικῆς^w, 3, 136.1 @scaife.perseus

  φύεται ἐν ὑφάμμοις τόποις καὶ εὐηλίοις, γευομένῳ ὕφαλμος.

  ≈ συνώνυμα: ὑφάλμυρος

Συγγενικά

• ὑφάλμυρος
• ὑφαλμυρίζω

→ και δείτε τις λέξεις ὑπό και ἅλμη

Πηγές

• ὕφαλμος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.