ὑπόχρεως

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
	ὑπόχρεω-
ονομαστική	ὁ/ἡ	ὑπόχρεως	τὸ	ὑπόχρεων
γενική	τοῦ/τῆς	ὑπόχρεω	τοῦ	ὑπόχρεω
δοτική	τῷ/τῇ	ὑπόχρεῳ	τῷ	ὑπόχρεῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ὑπόχρεων	τὸ	ὑπόχρεων
κλητική ὦ!		ὑπόχρεως		ὑπόχρεων
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ὑπόχρεῳ	τὰ	ὑπόχρεα
γενική	τῶν	ὑπόχρεων	τῶν	ὑπόχρεων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ὑπόχρεῳς	τοῖς	ὑπόχρεῳς
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ὑπόχρεως	τὰ	ὑπόχρεα
κλητική ὦ!		ὑπόχρεῳ		ὑπόχρεα
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ὑπόχρεω	τὼ	ὑπόχρεω
γεν-δοτ	τοῖν	ὑπόχρεῳν	τοῖν	ὑπόχρεῳν
2η κλίση, Κατηγορία 'ἵλεως' όπως «ἵλεως» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ὑπόχρεως < ὑπό- + χρέος / χρέως

Επίθετο

ὑπόχρεως

1. που χρωστά, χρεωμένος
2. που αξαρτάται από κάποιον
3. υποχρεωμένος
4. δεσμευμένος, δεμένος

Άλλες μορφές

• ὑπόχρεος

Πηγές

• ὑπόχρεως - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ὑπόχρεως - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.