ὑποπράσινος

Νέα ελληνικά (el)

καθαρεύουσα (κατά την αρχαία κλίση)
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	ὑποπράσινος	ἡ	ὑποπρασίνη	τὸ	ὑποπράσινον
γενική	τοῦ	ὑποπρασίνου	τῆς	ὑποπρασίνης	τοῦ	ὑποπρασίνου
δοτική	τῷ	ὑποπρασίνῳ	τῇ	ὑποπρασίνῃ	τῷ	ὑποπρασίνῳ
αιτιατική	τὸν	ὑποπράσινον	τὴν	ὑποπρασίνην	τὸ	ὑποπράσινον
κλητική ὦ!		ὑποπράσινε		ὑποπρασίνη		ὑποπράσινον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	ὑποπράσινοι	αἱ	ὑποπράσιναι	τὰ	ὑποπράσινα
γενική	τῶν	ὑποπρασίνων	τῶν	ὑποπρασίνων	τῶν	ὑποπρασίνων
δοτική	τοῖς	ὑποπρασίνοις	ταῖς	ὑποπρασίναις	τοῖς	ὑποπρασίνοις
αιτιατική	τοὺς	ὑποπρασίνους	τὰς	ὑποπρασίνας	τὰ	ὑποπράσινα
κλητική ὦ!		ὑποπράσινοι		ὑποπράσιναι		ὑποπράσινα
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'μέγιστος' όπως «μέγιστος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ὑποπράσινος (μαρτυρείται από το 1817) < ὑπο- + πράσινος

Επίθετο

ὑποπράσινος, -'η, -ον

• (καθαρεύουσα) υποπράσινος

Πηγές

• ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία, .