ὑπεζωκώς

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	ὑπεζωκώς	ἡ	ὑπεζωκυῖᾰ	τὸ	ὑπεζωκός
γενική	τοῦ	ὑπεζωκότος	τῆς	ὑπεζωκυίᾱς	τοῦ	ὑπεζωκότος
δοτική	τῷ	ὑπεζωκότῐ	τῇ	ὑπεζωκυίᾳ	τῷ	ὑπεζωκότῐ
αιτιατική	τὸν	ὑπεζωκότᾰ	τὴν	ὑπεζωκυῖᾰν	τὸ	ὑπεζωκός
κλητική ὦ!		ὑπεζωκώς		ὑπεζωκυῖᾰ		ὑπεζωκός
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	ὑπεζωκότες	αἱ	ὑπεζωκυῖαι	τὰ	ὑπεζωκότᾰ
γενική	τῶν	ὑπεζωκότων	τῶν	ὑπεζωκυιῶν	τῶν	ὑπεζωκότων
δοτική	τοῖς	ὑπεζωκόσῐ(ν)	ταῖς	ὑπεζωκυίαις	τοῖς	ὑπεζωκόσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς	ὑπεζωκότᾰς	τὰς	ὑπεζωκυίᾱς	τὰ	ὑπεζωκότᾰ
κλητική ὦ!		ὑπεζωκότες		ὑπεζωκυῖαι		ὑπεζωκότᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ὑπεζωκότε	τὼ	ὑπεζωκυίᾱ	τὼ	ὑπεζωκότε
γεν-δοτ	τοῖν	ὑπεζωκότοιν	τοῖν	ὑπεζωκυίαιν	τοῖν	ὑπεζωκότοιν
3η&1η κλίση, Κατηγορία 'λελυκώς' όπως «λελυκώς» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Μετοχή

ὑπεζωκώς, -υῖα, -ός

• μετοχή ενεργητικού παρακειμένου (ὑπέζωκα) του ρήματος ὑποζώννυμι

Συγγενικά

• ὑπεζωμένος

Ουσιαστικό

ὑπεζωκώς, -ότος αρσενικό (ελληνιστική κοινή, ουσιαστικοποιημένο)

• (ανατομία) ο υπεζωκότας