ὁμόλεκτρος

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ὁμόλεκτρος	τὸ	ὁμόλεκτρον
γενική	τοῦ/τῆς	ὁμολέκτρου	τοῦ	ὁμολέκτρου
δοτική	τῷ/τῇ	ὁμολέκτρῳ	τῷ	ὁμολέκτρῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ὁμόλεκτρον	τὸ	ὁμόλεκτρον
κλητική ὦ!		ὁμόλεκτρε		ὁμόλεκτρον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ὁμόλεκτροι	τὰ	ὁμόλεκτρᾰ
γενική	τῶν	ὁμολέκτρων	τῶν	ὁμολέκτρων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ὁμολέκτροις	τοῖς	ὁμολέκτροις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ὁμολέκτρους	τὰ	ὁμόλεκτρᾰ
κλητική ὦ!		ὁμόλεκτροι		ὁμόλεκτρᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ὁμολέκτρω	τὼ	ὁμολέκτρω
γεν-δοτ	τοῖν	ὁμολέκτροιν	τοῖν	ὁμολέκτροιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ὁμόλεκτρος < ὁμός + λέκτρον

Επίθετο

ὁμόλεκτρος, -ος, -ον

1. που κοιμάται στο ίδιο κρεβάτι με κάποιον άλλο

   ※  5ος πκε αιώνας ⌘ Εὐριπίδης, Ὀρέστης, στίχ. 508

   εἰ τόνδʼ ἀποκτείνειεν ὁμόλεκτρος γυνή,

   ※  5ος κε αιώνας ⌘ Νόννος ο Πανοπολίτης, Διονυσιακά, 11.396, @scaife.perseus

   καὶ ξυνὴν ὁμόλεκτρον ἔχων ζηλήμονα Μήνην.

   ≈ συνώνυμα: ὁμοδέμνιος, ὁμόλεχος, ὁμολεχής, ὁμόκοιτος

2. (ως επίθετο ή ουσιαστικό) σύζυγος

   ※  1ος κε αιώνας, Επιγραφή από το νησί Πάρος. IG XII,5 307. στ. 5 (5-8) @epigraphy.packhum.org

   οὔνομ’ Ἐπαρχίδα μοι θέτο Σώστρατος ἥ θ’ ὁμόλεκτρος
   Ἀρχίππη, κλεινὰν δόξαν ἐνεγκάμενοι,
   ἃν Μύκονο[ς] μὲν ἔθρεψε πάτρα, πολιῆτιν Ἀθηνῶν
   Κέκροπος αὐτόχθων δᾶμος ἀναγράφεται.

Πηγές

• ὁμόλεκτρος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ὁμόλεκτρος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.