ὀψίπλουτος

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ὀψίπλουτος	τὸ	ὀψίπλουτον
γενική	τοῦ/τῆς	ὀψιπλούτου	τοῦ	ὀψιπλούτου
δοτική	τῷ/τῇ	ὀψιπλούτῳ	τῷ	ὀψιπλούτῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ὀψίπλουτον	τὸ	ὀψίπλουτον
κλητική ὦ!		ὀψίπλουτε		ὀψίπλουτον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ὀψίπλουτοι	τὰ	ὀψίπλουτᾰ
γενική	τῶν	ὀψιπλούτων	τῶν	ὀψιπλούτων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ὀψιπλούτοις	τοῖς	ὀψιπλούτοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ὀψιπλούτους	τὰ	ὀψίπλουτᾰ
κλητική ὦ!		ὀψίπλουτοι		ὀψίπλουτᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ὀψιπλούτω	τὼ	ὀψιπλούτω
γεν-δοτ	τοῖν	ὀψιπλούτοιν	τοῖν	ὀψιπλούτοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ὀψίπλουτος (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική ὀψί- (ὀψέ) + -πλουτος (πλοῦτος

Επίθετο

ὀψίπλουτος, -ος, -ον (ελληνιστική κοινή)

• νεόπλουτος, οψίπλουτος

  ※  4ος κε αιώνας Μέγας Βασίλειος, τόμος 3ος, στήλη 289D (ομιλία προς τους πλουτούντας [homilia in divites]), ⌘Patrologia Graeca, τόμος 31, Επιμ. Migne @archive

  Ὅταν παρέλθω εἰς οἰκίαν ἀνδρὸς ἀπειροκάλου καὶ ὀψιπλούτου

Δείτε επίσης

• (καθαρεύουσα) οψίπλουτος

  ※  Αλλ ̓ ὀψίπλουτος αὐτὸς ὢν , καὶ ἄμοιρος παντὸς εὐγενοῦς αἰσθήματος , ἦν πεπεισμένος ὅτι οὐδὲν καὶ οὐδεὶς ἐδύνατο ἀντιστῇ εἰς τὴν μαγείαν τοῦ πλούτου του , καὶ ὅτι δι ̓ αὐτοῦ ἤθελε κληρονομήσει καὶ τὴν προῖκα τῆς θυγατρός μου (Αλέξανδρος Ρίζος Ραγκαβής, Άπαντα: τα φιλολογικά, τόμος 11, 1884, σελ. 27 [1])

Πηγές

• ὀψίπλουτος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.