ὀσμή

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ὀσμή	αἱ	ὀσμαί
γενική	τῆς	ὀσμῆς	τῶν	ὀσμῶν
δοτική	τῇ	ὀσμῇ	ταῖς	ὀσμαῖς
αιτιατική	τὴν	ὀσμήν	τὰς	ὀσμᾱ́ς
κλητική ὦ!		ὀσμή		ὀσμαί
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ὀσμᾱ́
γεν-δοτ	τοῖν		ὀσμαῖν
1η κλίση, Κατηγορία 'ψυχή' όπως «ψυχή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ὀσμή < θέμα ὀδ- (ομηρικός τύπος ὀδμή) με απλοποιηση συμπλέγματος ὀδ-σμᾱ, θέμα που συναντάμε και στο ὄζω < πρωτοελληνική *óďďō < *h₃ed-ye-, < *h₃ed- (όζω, μυρίζω)

Ουσιαστικό

ὀσμή θηλυκό

1. η οσμή
2. η όσφρηση

   ≈ συνώνυμα: ὄσφρησις

Άλλες μορφές

• αττικός τύπος του ὀδμή

Συγγενικά

• ὄζω
• ὀσφραίνομαι
• -ώδης

(Χρειάζεται όλα τα οσμ-)

Πηγές

• ὀσμή - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ὀσμή - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.