ὀσμή

Αρχαία ελληνικά (grc)

Πτώση	Ενικός	Δυϊκός	Πληθυντικός
Ονομαστική	ὀσμή	ὀσμά	ὀσμαί
Γενική	ὀσμῆς	ὀσμαῖν	ὀσμῶν
Δοτική	ὀσμῇ	ὀσμαῖν	ὀσμαῖς
Αιτιατική	ὀσμήν	ὀσμά	ὀσμάς
Κλητική	ὀσμή	ὀσμά	ὀσμαί

Ετυμολογία

ὀσμή < ὄζω < πρωτοελληνική *óďďō < *h₃ed-ye-, < *h₃ed- (όζω, μυρίζω)

Ουσιαστικό

ὀσμή θηλυκό

1. οσμή
2. όσφρηση

   ≈ συνώνυμα: ὄσφρησις

Άλλες μορφές

• αττικός τύπος του ὀδμή