ὀρροπυγόστικτος

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ὀρροπυγόστικτος	τὸ	ὀρροπυγόστικτον
γενική	τοῦ/τῆς	ὀρροπυγοστίκτου	τοῦ	ὀρροπυγοστίκτου
δοτική	τῷ/τῇ	ὀρροπυγοστίκτῳ	τῷ	ὀρροπυγοστίκτῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ὀρροπυγόστικτον	τὸ	ὀρροπυγόστικτον
κλητική ὦ!		ὀρροπυγόστικτε		ὀρροπυγόστικτον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ὀρροπυγόστικτοι	τὰ	ὀρροπυγόστικτᾰ
γενική	τῶν	ὀρροπυγοστίκτων	τῶν	ὀρροπυγοστίκτων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ὀρροπυγοστίκτοις	τοῖς	ὀρροπυγοστίκτοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ὀρροπυγοστίκτους	τὰ	ὀρροπυγόστικτᾰ
κλητική ὦ!		ὀρροπυγόστικτοι		ὀρροπυγόστικτᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ὀρροπυγοστίκτω	τὼ	ὀρροπυγοστίκτω
γεν-δοτ	τοῖν	ὀρροπυγοστίκτοιν	τοῖν	ὀρροπυγοστίκτοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ὀρροπυγόστικτος < → λείπει η ετυμολογία

Επίθετο

ὀρροπυγόστικτος, -ος, -ον

• (σπάνιο) που έχει την ουρά γεμάτη στίγματα

  ※  2/3ος κε αιώνας ⌘ Ἀθήναιος ὁ Nαυκρατίτης, Δειπνοσοφισταί, 7, 93 , 313d, @scaife.perseus, @el.wikisource

  Ἀριστοτέλης δ’ ἐν τῷ περὶ ζῳικῶν γράφει οὕτως·
  ὀρροπυγόστικτοι δὲ τῶν ἰχθύων μελάνουρος καὶ σαργὸς πολύγραμμοί τε καὶ μελανόγραμμοι.

  ΣτΕ: Ο Αθήναιος ο Ναυκρατίτης παραθέτει ένα απόσπασμα από βιβλίο του Αριστοτέλη.

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις ὄρρος, πυγή, στικτός και στίζω

Πηγές

• ὀρροπυγόστικτος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ὀρροπυγόστικτος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.