ὀξύγαλα

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

ὀξύγαλα < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική ὀξύγαλα ὀξύ- + -γαλα

Ουσιαστικό

ὀξύγαλα ουδέτερο

• (τρόφιμο) συνώνυμο του ξινόγαλα

  άλλες μορφές: 'ξύγαλα, ὀξύγαλαν επίσης, ὀξύγαλον

Κλιτικοί τύποι

• ὀξυγάλατος, ὀξυγάλακτος (γενική ενικού)

Συγγενικά

• ὀξυγαλατᾶς

Πηγές

• οξύγαλα -  Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα]. 

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	ὀξύγαλᾰ	τὰ	ὀξυγάλᾰκτᾰ
γενική	τοῦ	ὀξυγάλᾰκτος	τῶν	ὀξυγαλᾰ́κτων
δοτική	τῷ	ὀξυγάλᾰκτῐ	τοῖς	ὀξυγάλᾰξῐ(ν)
αιτιατική	τὸ	ὀξύγαλᾰ	τὰ	ὀξυγάλᾰκτᾰ
κλητική ὦ!		ὀξύγαλᾰ		ὀξυγάλᾰκτᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ὀξυγάλᾰκτε
γεν-δοτ	τοῖν		ὀξυγαλᾰ́κτοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'γάλα' όπως «γάλα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ὀξύγαλα, ήδη τον 5ο/4ο αιώνα πκε σε απόσπασμα του Κτησία (: πίνουσι δὲ γάλα καὶ ὀξύγαλα τῶν προβάτων) < ὀξύ- + -γαλα

Ουσιαστικό

ὀξύγαλα ουδέτερο

1. (ποτό) το ξινόγαλα

   ※  1ος/2ος κε αιώνας ⌘ Πλούταρχος, Βίοι Παράλληλοι Αρταξέρξης, 3.2 @scaife.perseus

   εἰς τοῦτο δεῖ τὸν τελούμενον παρελθόντα τὴν μὲν ἰδίαν ἀποθέσθαι στολήν, ἀναλαβεῖν δὲ ἣν Κῦρος ὁ παλαιὸς ἐφόρει πρὶν ἢ βασιλεὺς γενέσθαι, καὶ σύκων παλάθης ἐμφαγόντα τερμίνθου κατατραγεῖν καὶ ποτήριον ἐκπιεῖν ὀξυγάλακτος.

2. (τρόφιμο) το τυρόγαλο

Πηγές

• ὀξύγαλα - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ὀξύγαλα - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.