ἡμίειλος

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἡμίειλος	τὸ	ἡμίειλον
γενική	τοῦ/τῆς	ἡμιείλου	τοῦ	ἡμιείλου
δοτική	τῷ/τῇ	ἡμιείλῳ	τῷ	ἡμιείλῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἡμίειλον	τὸ	ἡμίειλον
κλητική ὦ!		ἡμίειλε		ἡμίειλον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἡμίειλοι	τὰ	ἡμίειλᾰ
γενική	τῶν	ἡμιείλων	τῶν	ἡμιείλων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἡμιείλοις	τοῖς	ἡμιείλοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἡμιείλους	τὰ	ἡμίειλᾰ
κλητική ὦ!		ἡμίειλοι		ἡμίειλᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἡμιείλω	τὼ	ἡμιείλω
γεν-δοτ	τοῖν	ἡμιείλοιν	τοῖν	ἡμιείλοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἡμίειλος < ἡμί- + -ειλος

Επίθετο

ἡμίειλος, -ος, -ον

• που εκτίθεται κατά το ήμισυ στον ήλιο

  ※  4ος/3ος↑ αιώνας ⌘ Θεόφραστος, Περὶ φυτῶν αἰτιῶν, 3.23.1, @scaife.perseus

  ἄριστον δὲ ἴσως καὶ ἀσφαλέστατον εἰς ὀργῶσαν τὴν γῆν ἐμβληθῆναι εὐλαβούμενον ὅπως μήτ ἐμβληθῇ πηλῷ μήθ εἰς ἡμιβρεχῆ καὶ ἡμίειλον ἣν δὴ καλοῦσί τινες ἀμφίεργον.

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις πρόσειλος και εἵλη

Πηγές

• ἡμίειλος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἡμίειλος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.