εἵλη

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	εἵλη	αἱ	εἷλαι
γενική	τῆς	εἵλης	τῶν	εἱλῶν
δοτική	τῇ	εἵλῃ	ταῖς	εἵλαις
αιτιατική	τὴν	εἵλην	τὰς	εἵλᾱς
κλητική ὦ!		εἵλη		εἷλαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		εἵλᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		εἵλαιν
1η κλίση, ομάδα 'γνώμη', Κατηγορία 'γνώμη' όπως «γνώμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

εἵλη < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

εἵλη, -ης θηλυκό

1. ζέστη του ήλιου, θερμότητα

   ※  5ος/4ος↑ αιώνας ⌘ Ἀριστοφάνης, Σφῆκες, στίχ. 772 (771-773)

   ἢν ἐξέχῃ | εἴλη κατ᾽ ὄρθρον, ἠλιάσει πρὸς ἥλιον· | ἐὰν δὲ νείφῃ, πρὸς τὸ πῦρ καθήμενος·

   Ξημερώνει | λιακάδα; ηλιαστής στον ήλιο θα είσαι. | Χιονίζει; θα δικάζεις πλάι στο τζάκι.

   Μετάφραση (1967): Θρασύβουλος Σταύρου, Αθήνα: Τυποβιβλιοτεχνική @greek‑language.gr

2. λεπτό άχυρο

Άλλες μορφές

• εἴλη
• ἕλα
• ἕλη
• λακωνικός τύπος : ἔλα

Συγγενικά

• ἄειλος
• ἀπρόσειλος
• εἱλέω (και τα παράγωγά του)
• εἱληθερέω
• εἱληθερής
• εἱληθέρησις
• εἰλικρινής
• εἱλόπεδον
• εὔειλος
• ἡμίειλος
• θειλόπεδον
• πρόσειλος

Πηγές

• εἵλη - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• εἵλη - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.