ἄειλος

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἄειλος	τὸ	ἄειλον
γενική	τοῦ/τῆς	ἀείλου	τοῦ	ἀείλου
δοτική	τῷ/τῇ	ἀείλῳ	τῷ	ἀείλῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἄειλον	τὸ	ἄειλον
κλητική ὦ!		ἄειλε		ἄειλον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἄειλοι	τὰ	ἄειλᾰ
γενική	τῶν	ἀείλων	τῶν	ἀείλων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἀείλοις	τοῖς	ἀείλοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἀείλους	τὰ	ἄειλᾰ
κλητική ὦ!		ἄειλοι		ἄειλᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἀείλω	τὼ	ἀείλω
γεν-δοτ	τοῖν	ἀείλοιν	τοῖν	ἀείλοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἄειλος < ἄ- στερητικό + -ειλος < εἵλη (η ζεστασιά του ήλιου)

Επίθετο

ἄειλος, -ος, -ον

• ανήλιος, που δεν θερμαίνεται από τον ήλιο

  ※  6ος/5ος πκε αιώνας ⌘ Αἰσχύλος, Απόσπασμα 334 @archive.org

  ἄειλα πεδία

  ≈ συνώνυμα: ἀνήλιος

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη εἵλη

Πηγές

• ἄειλος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.