ἔποξυς

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἔποξυς	τὸ	ἔποξυ
γενική	τοῦ/τῆς	ἐπόξεως	τοῦ	ἐπόξεος
δοτική	τῷ/τῇ	ἐπόξει	τῷ	ἐπόξει
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἔποξυν	τὸ	ἔποξυ
κλητική ὦ!		ἔποξυ		ἔποξυ
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἐπόξεις	τὰ	ἐπόξεᾰ - ἐπόξη
γενική	τῶν	ἐποξέων	τῶν	ἐποξέων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἐπόξεσῐ(ν)	τοῖς	ἔποξεσι(ν)
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἐπόξεις	τὰ	ἐπόξεα - ἐπόξη
κλητική ὦ!		ἐπόξεις		ἐπόξεα - ἐπόξη
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἐπόξει	τὼ	ἐπόξει
γεν-δοτ	τοῖν	ἐποξέοιν	τοῖν	ἐποξέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δίπηχυς' όπως «δίπηχυς» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἔποξυς < ἐπί, ἔπ- + ὀξύς

Επίθετο

ἔποξυς, -υς, -υ

• που έχει ελαφρώς ξινή γεύση

  ※  5ος πκε αιώνας ⌘ Ἱπποκράτης, De diaeta in morbis acutis, 16, p. 352, @scaife.perseus

  Τὸ μέντοι ὀλίγον ἔποξυ ὑγραίνει μὲν τὸ στόμα καὶ φάρυγγα· ἀναγωγὸν δὲ πτυέλου ἐστὶ καὶ ἄδιψον·

  ≈ συνώνυμα: ὕποξυς

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις ἐπί και ὀξύς

Πηγές

• ἔποξυς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.