ὕποξυς

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ὕποξυς	τὸ	ὕποξυ
γενική	τοῦ/τῆς	ὑπόξεως	τοῦ	ὑπόξεος
δοτική	τῷ/τῇ	ὑπόξει	τῷ	ὑπόξει
αιτιατική	τὸν/τὴν	ὕποξυν	τὸ	ὕποξυ
κλητική ὦ!		ὕποξυ		ὕποξυ
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ὑπόξεις	τὰ	ὑπόξεᾰ - ὑπόξη
γενική	τῶν	ὑποξέων	τῶν	ὑποξέων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ὑπόξεσῐ(ν)	τοῖς	ὕποξεσι(ν)
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ὑπόξεις	τὰ	ὑπόξεα - ὑπόξη
κλητική ὦ!		ὑπόξεις		ὑπόξεα - ὑπόξη
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ὑπόξει	τὼ	ὑπόξει
γεν-δοτ	τοῖν	ὑποξέοιν	τοῖν	ὑποξέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δίπηχυς' όπως «δίπηχυς» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ὕποξυς < ὑπό, ὕπ- + ὀξύς

Επίθετο

ὕποξυς, -υς, -υ (ελληνιστική κοινή)

• υπόξινος

Πηγές

• ὕποξυς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.