ἑλίχρυσος

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	ἑλίχρυσος	οἱ	ἑλίχρυσοι
γενική	τοῦ	ἑλιχρύσου	τῶν	ἑλιχρύσων
δοτική	τῷ	ἑλιχρύσῳ	τοῖς	ἑλιχρύσοις
αιτιατική	τὸν	ἑλίχρυσον	τοὺς	ἑλιχρύσους
κλητική ὦ!		ἑλίχρυσε		ἑλίχρυσοι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἑλιχρύσω
γεν-δοτ	τοῖν		ἑλιχρύσοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'θρίαμβος' όπως «θρίαμβος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἑλίχρυσος < ἕλιξ + χρυσός

Ουσιαστικό

ἑλίχρυσος, -ου αρσενικό

• (φυτό) αναρριχώμενο φυτό με κίτρινο άνθος (Helichrysum siculum)

  ※  2/3ος κε αιώνας ⌘ Ἀθήναιος ὁ Nαυκρατίτης, Δειπνοσοφισταί, 15, 27 , p.v.3.p.506, @scaife.perseus, @el.wikisource

  μνημονεύει αὐτοῦ Ἀλκμὰν ἐν τούτοις (fr. 16 B4)·
  καὶ τὶν εὔχομαι φέροισα
  τόνδ’ ἑλιχρύσω πυλεῶνα
  κἠράτω κυπαίρω.
  καὶ Ἴβυκος (fr. 6)·
  μύρτα τε καὶ ἴα καὶ ἑλίχρυσος,
  μᾶλά τε καὶ ῥόδα καὶ τέρεινα δάφνα.
  Κρατῖνος δὲ ἐν Μαλθακοῖς φησιν (I 43 K)·
  ἑρπύλλῳ, κρόκοις, ὑακίνθοις, ἑλιχρύσου κλάδοις.

  ΣτΕ: Ο Αθήναιος ο Ναυκρατίτης παραθέτει αποσπάσματα των ποιητών Αλκμάν, Ιβύκου και του Κρατίνου.

Άλλες μορφές

• ἑλίχρυσον (ουδέτερο)

Πηγές

• ἑλίχρυσος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἑλίχρυσος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.