ἐτεός

Αρχαία ελληνικά (grc)

Δεν μαρτυρείται αρσενικό.
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	ἐτεός	ἡ	ἐτεᾱ́	τὸ	ἐτεόν
γενική	τοῦ	ἐτεοῦ	τῆς	ἐτεᾶς	τοῦ	ἐτεοῦ
δοτική	τῷ	ἐτεῷ	τῇ	ἐτεᾷ	τῷ	ἐτεῷ
αιτιατική	τὸν	ἐτεόν	τὴν	ἐτεᾱ́ν	τὸ	ἐτεόν
κλητική ὦ!		ἐτεέ		ἐτεᾱ́		ἐτεόν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	ἐτεοί	αἱ	ἐτεαί	τὰ	ἐτεᾰ́
γενική	τῶν	ἐτεῶν	τῶν	ἐτεῶν	τῶν	ἐτεῶν
δοτική	τοῖς	ἐτεοῖς	ταῖς	ἐτεαῖς	τοῖς	ἐτεοῖς
αιτιατική	τοὺς	ἐτεούς	τὰς	ἐτεᾱ́ς	τὰ	ἐτεᾰ́
κλητική ὦ!		ἐτεοί		ἐτεαί		ἐτεᾰ́
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἐτεώ	τὼ	ἐτεᾱ́	τὼ	ἐτεώ
γεν-δοτ	τοῖν	ἐτεοῖν	τοῖν	ἐτεαῖν	τοῖν	ἐτεοῖν
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'ξηρός' όπως «ξηρός» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἐτεός < → λείπει η ετυμολογία

Επίθετο

*ἐτεός, ἐτεά, ἐτεόν (δε μαρτυρείται αρσενικό)

• αληθινός, αυθεντικός

  ≈ συνώνυμα: ἐτός (στη σημασία «αληθινός»)

Σύνθετα

συγγενικά, παράγωγα και σύνθετα

• ἐτά (ουδέτερο πληθυντικός & επίρρημα)
• Ἐτεοβουτάδαι
• Ἐτεοβουτάδης
• ἐτεόδμως, ἐτεοδμώς
• Ἐτεόκλειος
• Ἐτεοκληείη
• Ἐτεοκλήειος, Ἐτεοκληεῖος
• Ἐτεοκλῆς
• Ἐτέοκλος
• Ἐτεόκρητες
• ἐτεόκριθος
• Ἐτεόνικος
• ἐτός (στη σημασία «αληθινός»)

Πηγές

• ἐτεός - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἐτεός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.