ἐρείψιμος

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἐρείψιμος	τὸ	ἐρείψιμον
γενική	τοῦ/τῆς	ἐρειψίμου	τοῦ	ἐρειψίμου
δοτική	τῷ/τῇ	ἐρειψίμῳ	τῷ	ἐρειψίμῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἐρείψιμον	τὸ	ἐρείψιμον
κλητική ὦ!		ἐρείψιμε		ἐρείψιμον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἐρείψιμοι	τὰ	ἐρείψιμᾰ
γενική	τῶν	ἐρειψίμων	τῶν	ἐρειψίμων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἐρειψίμοις	τοῖς	ἐρειψίμοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἐρειψίμους	τὰ	ἐρείψιμᾰ
κλητική ὦ!		ἐρείψιμοι		ἐρείψιμᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἐρειψίμω	τὼ	ἐρειψίμω
γεν-δοτ	τοῖν	ἐρειψίμοιν	τοῖν	ἐρειψίμοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἐρείψιμος < (ἐρείπω) ἔρειψ(ις) + -ιμος

Επίθετο

ἐρείψιμος, -ος, -ον

• (σπάνιο) γκρεμισμένος, που σπάζει σε κομμάτια

  ※  5ος↑ αιώνας ⌘ Εὐριπίδης, Ἰφιγένεια ἐν Ταύροις, στίχ. 48 (46-49)

  χθονὸς δὲ νῶτα σεισθῆναι σάλῳ, | φεύγειν δὲ κἄξω στᾶσα θριγκὸν εἰσιδεῖν | δόμων πίτνοντα, πᾶν δ᾽ ἐρείψιμον στέγος | βεβλημένον πρὸς οὖδας ἐξ ἄκρων σταθμῶν.

  σεισμός τη γη τραντάζει· | έφυγα, στάθηκα έξω, και είδα τότε | να πέφτει του σπιτιού η γρηπίδα, η στέγη | να σωριάζεται ολούθε απ᾽ τ᾽ ακροστύλια.

  Μετάφραση (1972) Η Ιφιγένεια στη χώρα των Ταύρων: Θρασύβουλος Σταύρου, Αθήνα: Εστία, 1979:ΟΕΔΒ @greek‑language.gr

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη ἐρείπω

Πηγές

• ἐρείψιμος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἐρείψιμος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.