ἐπιών

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	ἐπιών	ἡ	ἐπιοῦσᾰ	τὸ	ἐπιόν
γενική	τοῦ	ἐπιόντος	τῆς	ἐπιούσης	τοῦ	ἐπιόντος
δοτική	τῷ	ἐπιόντῐ	τῇ	ἐπιούσῃ	τῷ	ἐπιόντῐ
αιτιατική	τὸν	ἐπιόντᾰ	τὴν	ἐπιούσᾰν	τὸ	ἐπιόν
κλητική ὦ!		ἐπιών		ἐπιοῦσᾰ		ἐπιόν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	ἐπιόντες	αἱ	ἐπιοῦσαι	τὰ	ἐπιόντᾰ
γενική	τῶν	ἐπιόντων	τῶν	ἐπιουσῶν	τῶν	ἐπιόντων
δοτική	τοῖς	ἐπιοῦσῐ(ν)	ταῖς	ἐπιούσαις	τοῖς	ἐπιοῦσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς	ἐπιόντᾰς	τὰς	ἐπιούσᾱς	τὰ	ἐπιόντᾰ
κλητική ὦ!		ἐπιόντες		ἐπιοῦσαι		ἐπιόντᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἐπιόντε	τὼ	ἐπιούσᾱ	τὼ	ἐπιόντε
γεν-δοτ	τοῖν	ἐπιόντοιν	τοῖν	ἐπιούσαιν	τοῖν	ἐπιόντοιν
3η&1η κλίση, Κατηγορία 'φυγών' όπως «φυγών» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Μετοχή

ἐπιών, -οῦσα, -όν

• μετοχή ενεργητικού ενεστώτα του ρήματος ἔπειμι (<ἐπί + εἶμι)