ἔπειμι

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

1. ἔπειμι < ἐπί + εἰμί
2. ἔπειμι < ἐπί + εἶμι

Ρήμα

ἔπειμι

1. βρίσκομαι πάνω σε κάτι
2. προσηλώνομαι
3. είμαι μετά από κάτι (χρονικά)
4. φθάνω
5. προΐσταμαι
6. προστίθεμαι
7. πλεονάζω

Κλίση

    ἔπειμι

Ενεργητικός Ενεστώτας προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἔπειμι ἐπῶ ἐπείην - σύ ἔπει ἐπῇς ἐπείης ἔπισθι οὖτος ἔπεστι(ν) ἐπῇ ἐπείη ἐπέστω ἡμεῖς ἔπεσμεν ἐπῶμεν ἐπείημεν/ἐπεῖμεν - ὑμεῖς ἔπεστε ἐπῆτε ἐπείητε/ἐπεῖτε ἔπεστε οὗτοι ἔπεισι(ν) ἐπῶσι(ν) ἐπείησαν/ἐπεῖεν ἐπέστων / ἐπέστωσαν ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή ἐπεῖναι ἐπών ἐποῦσα ἐπόν Ενεργητικός Παρατατικός προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἐπῆ/ἐπῆν - - - σύ ἐπῆσθα - - - οὖτος ἐπῆν - - - ἡμεῖς ἐπῆμεν - - - ὑμεῖς ἐπῆτε/ἐπῆστε - - - οὗτοι ἐπῆσαν - - - Μέσος Μέλλοντας προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἐπέσομαι - ἐπεσοίμην - σύ ἐπέσῃ / ἐπέσει - ἐπέσοιο - οὖτος ἐπέσται - ἐπέσοιτο - ἡμεῖς ἐπεσόμεθα - ἐπεσοίμεθα - ὑμεῖς ἐπέσεσθε - ἐπέσοισθε - οὗτοι ἐπέσονται - ἐπέσοιντο - ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή ἐπέσεσθαι ἐπεσόμενος ἐπεσομένη ἐπεσόμενον Μέσος Αόριστος β' προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἐπεγενόμην ἐπιγένωμαι ἐπιγενοίμην - σύ ἐπεγένου ἐπιγένῃ ἐπιγένοιο ἐπιγενοῦ οὖτος ἐπεγένετο ἐπιγένηται ἐπιγένοιτο ἐπιγενέσθω ἡμεῖς ἐπεγενόμεθα ἐπιγενώμεθα ἐπιγενοίμεθα - ὑμεῖς ἐπεγένεσθε ἐπιγένησθε ἐπιγένοισθε ἐπιγένεσθε οὗτοι ἐπεγένοντο ἐπιγένωνται ἐπιγένοιντο ἐπιγενέσθων / ἐπιγενέσθωσαν ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή ἐπιγενέσθαι ἐπιγενόμενος ἐπιγενομένη ἐπιγενόμενον Παθητικός Αόριστος α' προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἐπεγενήθην ἐπιγενηθῶ ἐπιγενηθείην - σύ ἐπεγενήθης ἐπιγενηθῇς ἐπιγενηθείης ἐπιγενήθητι οὖτος ἐπεγενήθη ἐπιγενηθῇ ἐπιγενηθείη ἐπιγενηθήτω ἡμεῖς ἐπεγενήθημεν ἐπιγενηθῶμεν ἐπιγενηθείημεν / ἐπιγενηθεῖμεν - ὑμεῖς ἐπεγενήθητε ἐπιγενηθῆτε ἐπιγενηθείητε / ἐπιγενηθεῖτε ἐπιγενήθητε οὗτοι ἐπεγενήθησαν ἐπιγενηθῶσι(ν) ἐπιγενηθείησαν / ἐπιγενηθεῖεν ἐπιγενηθέντων / ἐπιγενηθήτωσαν ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή ἐπιγενηθῆναι ἐπιγενηθείς ἐπιγενηθεῖσα ἐπιγενηθέν Ενεργητικός Παρακείμενος προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἐπιγέγονα ἐπιγεγόνω / ἐπιγεγονώς, ἐπιγεγονυῖα, ἐπιγεγονός ὦ ἐπιγεγόνοιμι / ἐπιγεγονώς, ἐπιγεγονυῖα, ἐπιγεγονός εἴην - σύ ἐπιγέγονας ἐπιγεγόνῃς / ἐπιγεγονώς, ἐπιγεγονυῖα, ἐπιγεγονός ᾖς ἐπιγεγόνοις / ἐπιγεγονώς, ἐπιγεγονυῖα, ἐπιγεγονός εἴης ἐπιγεγονώς, ἐπιγεγονυῖα, ἐπιγεγονός ἴσθι οὗτος ἐπιγέγονε ἐπιγεγόνῃ / ἐπιγεγονώς, ἐπιγεγονυῖα, ἐπιγεγονός ᾖ ἐπιγεγόνοι / ἐπιγεγονώς, ἐπιγεγονυῖα, ἐπιγεγονός εἴη ἐπιγεγονώς, ἐπιγεγονυῖα, ἐπιγεγονός ἔστω ἡμεῖς ἐπιγεγόναμεν ἐπιγεγόνωμεν / ἐπιγεγονότες, ἐπιγεγονυῖαι, ἐπιγεγονότα ὦμεν ἐπιγεγόνοιμεν / ἐπιγεγονότες, ἐπιγεγονυῖαι, ἐπιγεγονότα εἴημεν/εἶμεν - ὑμεῖς ἐπιγεγόνατε ἐπιγεγόνητε / ἐπιγεγονότες, ἐπιγεγονυῖαι, ἐπιγεγονότα ἦτε ἐπιγεγόνοιτε / ἐπιγεγονότες, ἐπιγεγονυῖαι, ἐπιγεγονότα εἴητε/εἶτε ἐπιγεγονότες, ἐπιγεγονυῖαι, ἐπιγεγονότα ἔστε οὗτοι ἐπιγεγόνασι(ν) ἐπιγεγόνωσι(ν) / ἐπιγεγονότες, ἐπιγεγονυῖαι, ἐπιγεγονότα ὦσι(ν) ἐπιγεγόνοιεν / ἐπιγεγονότες, ἐπιγεγονυῖαι, ἐπιγεγονότα εἴησαν/εἶεν ἐπιγεγονότες, ἐπιγεγονυῖαι, ἐπιγεγονότα ἔστων ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή ἐπιγεγονέναι ἐπιγεγονώς ἐπιγεγονυῖα ἐπιγεγονός Μέσος / Παθητικός Παρακείμενος προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἐπιγεγένημαι ἐπιγεγενημένος ὦ ἐπιγεγενημένος εἴην - σύ ἐπιγεγένησαι ἐπιγεγενημένος ᾖς ἐπιγεγενημένος εἴης ἐπιγεγένησο οὖτος ἐπιγεγένηται ἐπιγεγενημένος ᾖ ἐπιγεγενημένος εἴης ἐπιγεγενήσθω ἡμεῖς ἐπιγεγενήμεθα ἐπιγεγενημένοι ὦμεν ἐπιγεγενημένοι εἴημεν/εἶμεν - ὑμεῖς ἐπιγεγένησθε ἐπιγεγενημένοι ἦτε ἐπιγεγενημένοι εἴητε/εἶτε ἐπιγεγένησθε οὗτοι ἐπιγεγένηνται ἐπιγεγενημένοι ὦσι(ν) ἐπιγεγενημένοι εἴησαν/εἶεν ἐπιγεγενήσθων / ἐπιγεγενήσθωσαν ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή ἐπιγεγενῆσθαι ἐπιγεγενημένος ἐπιγεγενημένη ἐπιγεγενημένον Ενεργητικός Υπερσυντέλικος προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἐπεγεγόνειν - - - σύ ἐπεγεγόνεις - - - οὖτος ἐπεγεγόνει - - - ἡμεῖς ἐπεγεγόνεμεν - - - ὑμεῖς ἐπεγεγόνετε - - - οὗτοι ἐπεγεγόνεσαν - - - Μέσος / Παθητικός Υπερσυντέλικος προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἐπεγεγενήμην - - - σύ ἐπεγεγένησο - - - οὖτος ἐπεγεγένητο - - - ἡμεῖς ἐπεγεγενήμεθα - - - ὑμεῖς ἐπεγεγένησθε - - - οὗτοι ἐπεγεγένηντο - - -

Ρήμα

ἔπειμι

1. έρχομαι ή πηγαίνω
2. πλησιάζω
3. επιτίθεμαι
4. συμβαίνω
5. ακολουθώ
6. διαδέχομαι

Εκφράσεις

• ἡ ἐπιοῦσα ἡμέρα: η επομένη

Κλίση

    ἔπειμι

Ενεργητικός Ενεστώτας προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἔπειμι ἐπίω ἐπίοιμι/ἐπιοίην - σύ ἔπει ἐπίῃς ἐπίοις/ἐπιοίης ἔπιθι οὖτος ἔπεισι(ν) ἐπίῃ ἐπίοι/ἐπιοίη ἐπίτω ἡμεῖς ἔπιμεν ἐπίωμεν ἐπίοιμεν - ὑμεῖς ἔπιτε ἐπίητε ἐπίοιτε ἔπιτε οὗτοι ἐπίασι(ν) ἐπίωσι(ν) ἐπίοιεν ἐπιόντων / ἐπίτωσαν ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή ἐπιέναι ἐπιών ἐπιοῦσα ἐπιόν Ενεργητικός Παρατατικός προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἐπῇα/ἐπῄειν - - - σύ ἐπῄεις/ἐπῄεισθα - - - οὖτος ἐπῄει - - - ἡμεῖς ἐπῇμεν - - - ὑμεῖς ἐπῇτε - - - οὗτοι ἐπῇσαν/ἐπῄεσαν - - - Ενεργητικός Μέλλοντας προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἔπειμι - ἐπίοιμι/ἐπιοίην - σύ ἔπει - ἐπίοις/ἐπιοίης - οὖτος ἔπεισι(ν) - ἐπίοι/ἐπιοίη - ἡμεῖς ἔπιμεν - ἐπίοιμεν - ὑμεῖς ἔπιτε - ἐπίοιτε - οὗτοι ἐπίασι(ν) - ἐπίοιεν - ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή ἐπιέναι ἐπιών ἐπιοῦσα ἐπιόν Ενεργητικός Αόριστος β' προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἐπῆλθον ἐπέλθω ἐπέλθοιμι - σύ ἐπῆλθες ἐπέλθῃς ἐπέλθοις ἔπελθε οὖτος ἐπῆλθε ἐπέλθῃ ἐπέλθοι ἐπελθέτω ἡμεῖς ἐπήλθομεν ἐπέλθωμεν ἐπέλθοιμεν - ὑμεῖς ἐπήλθετε ἐπέλθητε ἐπέλθοιτε ἐπέλθετε οὗτοι ἐπῆλθον ἐπέλθωσι(ν) ἐπέλθοιεν ἐπελθόντων / ἐπελθέτωσαν ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή ἐπελθεῖν ἐπελθών ἐπελθοῦσα ἐπελθόν Ενεργητικός Παρακείμενος προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἐπελήλυθα ἐπεληλύθω / ἐπελελυθώς, ἐπελελυθυῖα, ἐπελελυθός ὦ ἐπεληλύθοιμι / ἐπελελυθώς, ἐπελελυθυῖα, ἐπελελυθός εἴην - σύ ἐπελήλυθας ἐπεληλύθῃς / ἐπελελυθώς, ἐπελελυθυῖα, ἐπελελυθός ᾖς ἐπεληλύθοις / ἐπελελυθώς, ἐπελελυθυῖα, ἐπελελυθός εἴης ἐπελελυθώς, ἐπελελυθυῖα, ἐπελελυθός ἴσθι οὗτος ἐπελήλυθε ἐπεληλύθῃ / ἐπελελυθώς, ἐπελελυθυῖα, ἐπελελυθός ᾖ ἐπεληλύθοι / ἐπελελυθώς, ἐπελελυθυῖα, ἐπελελυθός εἴη ἐπελελυθώς, ἐπελελυθυῖα, ἐπελελυθός ἔστω ἡμεῖς ἐπεληλύθαμεν ἐπεληλύθωμεν / ἐπελελυθότες, ἐπελελυθυῖαι, ἐπελελυθότα ὦμεν ἐπεληλύθοιμεν / ἐπελελυθότες, ἐπελελυθυῖαι, ἐπελελυθότα εἴημεν/εἶμεν - ὑμεῖς ἐπεληλύθατε ἐπεληλύθητε / ἐπελελυθότες, ἐπελελυθυῖαι, ἐπελελυθότα ἦτε ἐπεληλύθοιτε / ἐπελελυθότες, ἐπελελυθυῖαι, ἐπελελυθότα εἴητε/εἶτε ἐπελελυθότες, ἐπελελυθυῖαι, ἐπελελυθότα ἔστε οὗτοι ἐπεληλύθασι(ν) ἐπεληλύθωσι(ν) / ἐπελελυθότες, ἐπελελυθυῖαι, ἐπελελυθότα ὦσι(ν) ἐπεληλύθοιεν / ἐπελελυθότες, ἐπελελυθυῖαι, ἐπελελυθότα εἴησαν/εἶεν ἐπελελυθότες, ἐπελελυθυῖαι, ἐπελελυθότα ἔστων ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή ἐπελελυθέναι ἐπελελυθώς ἐπελελυθυῖα ἐπελελυθός Ενεργητικός Υπερσυντέλικος προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἐπεληλύθειν - - - σύ ἐπεληλύθεις - - - οὖτος ἐπεληλύθει - - - ἡμεῖς ἐπεληλύθεμεν - - - ὑμεῖς ἐπεληλύθετε - - - οὗτοι ἐπεληλύθεσαν - - -