ἐντομοφθόρος

Νέα ελληνικά (el)

καθαρεύουσα (κατά την αρχαία κλίση)
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἐντομοφθόρος	τὸ	ἐντομοφθόρον
γενική	τοῦ/τῆς	ἐντομοφθόρου	τοῦ	ἐντομοφθόρου
δοτική	τῷ/τῇ	ἐντομοφθόρῳ	τῷ	ἐντομοφθόρῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἐντομοφθόρον	τὸ	ἐντομοφθόρον
κλητική ὦ!		ἐντομοφθόρε		ἐντομοφθόρον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἐντομοφθόροι	τὰ	ἐντομοφθόρα
γενική	τῶν	ἐντομοφθόρων	τῶν	ἐντομοφθόρων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἐντομοφθόροις	τοῖς	ἐντομοφθόροις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἐντομοφθόρους	τὰ	ἐντομοφθόρα
κλητική ὦ!		ἐντομοφθόροι		ἐντομοφθόρα
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «τοξοβόλος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἐντομοφθόρος < ἔντομ(ον) (< ἐντομ- (αρχαία ελληνική ἔντομα (πληθυντικός, αυτά που έχουν ἐντομή)) + -ο- + -φθόρος (φθείρω)

Επίθετο

ἐντομοφθόρος, -ος, -ον

• (καθαρεύουσα) εντομοκτόνος

Παράγωγα

• ἐντομοφθόρον (ουσιαστικοποιημένο)

Πηγές

• ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία, .