ἄγος

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	ᾰγεσ-
ονομαστική	τὸ	ἄγος	τὰ	ἄγη - ἄγεᾰ
γενική	τοῦ	ἄγους - ἄγεος	τῶν	ἀγῶν - ἀγέων
δοτική	τῷ	ἄγει - ἄγεῐ̈	τοῖς	ἄγεσῐ(ν)
αιτιατική	τὸ	ἄγος	τὰ	ἄγη - ἄγεα
κλητική ὦ!		ἄγος		ἄγη - ἄγεα
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἄγει - ἄγεε
γεν-δοτ	τοῖν		ἀγοῖν - ἀγέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'βέλος' όπως «βέλος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἄγος < Ίσως πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *h₂ego-, συγγενές με: σανσκριτική आगस् (ā́gas, σφάλμα, αμαρτία), (αγγλοσαξονικά) acan (αγγλικά ache). Οι αρχαίοι λεξικογράφοι θεωρούν τη λέξη ομόρριζη με το ἅγιος με ψίλωση του θέματος. Αυτή η ερμηνεία, δε γίνεται αποδεκτή από τον Beekes και τον Hofmann.

Ουσιαστικό

ἄγος ουδέτερο

• άγος, μίασμα

Πηγές

• ἄγος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἄγος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.